რამდენი ხანია არაფერი დამიწერია.. მინდა ამ გიჟური დღეების შესახებ დავწერო... დუჟმორეული სიჩქარის, არანორმალური აქტივობის და მუდმივად დაუკმაყოფილებლობის მდგომარეობის შესახებ რომ როგორმე რიტმი არ დააგდო, როგორმე რამეს არ ჩამორჩე .. და რაც მთავარია, რაც ესოდენ მაწუხებს - მოასწრო...ინგლისელებს აქვთ კაი ტერმინი "hurry sickness" (სიჩქარის დაავადება) მგონი ეს შემეყარა. ეხლაღა ვხვდები დროის ფარდობითობის არსებობას- დრო დამოკიდებულია იმაზე თუ სად ხარ და რა სიჩქარით მოძრაობ. არ ვიცი რამდენ ხანს გავუძლებ ასეთ რიტმს, ვიცი რაღაც დროის მერე სრულიად პასიური გავხდები... არა და რამდენი რამეა გასაკეთებელი, რაც უფრო მეტს აკეთებ მით მეტი და მეტი... და დასასრული არ უჩანს.. მაგრამ სადღაც ხომ მაინც უნდა გაჩერდე?!
No comments:
Post a Comment