პირველი სიტყვები...

ამ ბოლო დროს საკმაო თავისუფალი დრო გამომიჩნდა, მაგრამ აღმოჩნდა რომ არ ვიცი თავისუფალი დროის სწორედ გამოყენება. მინდა ნაწილი მაინც ამ დორის წერას დავუთმო, წერით საკუთარ თავს უსმენ, ესაუბრები და უკეთ იცნობ, ფიქრობ ბოლოს და ბოლოს... და რახან ფიქორბ ესე იგი არსებობ... ხშირად ვერ ვგძობ არსებობას...თანაც ხმამაღლა გამოთქმული, ნაფიქრალი გეხმარება სწორი არჩევანის, სწორი გზის მოძებნაში... მთელი ცხოვრება ხომ დაუსრულებელი გზაა... დაუსრულებლად გიწევს არჩევანის კეთება, მარჯვნივ თუ მარცხნივ... და ბოლოს შენი განვლილი გზით მიახლოებით მაინც აღიწერება შენი პირვონება... მინდა ბლოგზე საკუთარი ავტოპორტრეტი დავხატო და მერე შორიდან, უცხოს თვალით შევხედო... ვნახოთ რა გამოვა.. :))) იმედია არ შემეშინდება :)) "შიში ვერ იხსნის სიკვდილსა".. ასე რომ : პირველი სიტყვა ...

დღის სურვილი: ნეტა ჩემ ძმას ყველაფერი გამოუვიდეს... ნეტავ ...